Arab 
Čeština 
Dansk 
Spain 
Suomen kieli 
Magyar 
Italiano 
Nederlands 
Norsk 
Polski 
Português 
Română 
Русский 
Svenska 
Thai 
Türkçe strych
Aby zapoznać się z artykułami o podobnych nazwach, zobacz Loft (ujednoznacznienie) .
Ten artykuł nie cytuje w wystarczającym stopniu swoich źródeł ().
Jeśli masz podręczniki lub artykuły lub znasz wartościowe strony internetowe zajmujące się omawianą tu tematyką, uzupełnij artykuł, podając odnośniki przydatne do jego weryfikacji i łącząc je z sekcją „Notatki”. i odnośniki »
W praktyce: Jakie źródła są oczekiwane? Jak dodać swoje źródła?
Loft to mieszkanie mieszczące się w dawnym warsztacie , magazynie , a nawet fabryce . Taki wybór umożliwia tworzenie całkowicie otwartych przestrzeni, a tym samym uzyskanie niezakłóconych i doświetlonych kubatur , najczęściej przez okna lub świetliki przebite w ścianach lub w dachu („ szopy ”). Ponadto na strychu zachował się ślad, widoczna pamięć jego dawnego przeznaczenia (belki metalowe w starej fabryce, sklepienia w starej kaplicy itp.).
Pochodzenie
Okupacja dawnych obiektów handlowych lub przemysłowych pojawiła się w latach 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych . Artyści przejęli w ten sposób warsztaty, których mieszkańcy zniknęli lub zostali wysiedleni z centrów miast, fabryki i opuszczone magazyny, w których znaleźli tańszym kosztem przestrzeń i kubaturę potrzebną do ich twórczości.
Siedlisko to szybko przyciągnęło „modne” galerie, restauracje i bary, związane z podziemnym życiem artystycznym . Proces spekulacji nieruchomościami przejął znacznie później, przynosząc zamożną klientelę. Te dzielnice były następnie świadkiem przybycia yuppies („młodych miejskich profesjonalistów”) i dinkies („podwójny dochód bez dzieci”), miłośników tych odnowionych i nonkonformistycznych przestrzeni.
Lofty we Francji
Zjawisko loftów rozprzestrzeniło się na Francję , na mniejszą skalę, w latach 80. , osiągając punkt kulminacyjny w kryzysie na rynku nieruchomości w 1990 r . Lofty koncentrowały się w dużych miastach, gdzie istniała klientela i życie artystyczne.
Dzielnice rzemieślnicze lub przemysłowe były pierwszymi zainwestowanymi, 17. , 18., 19. dzielnicą Paryża ( drobny przemysł ) , dzielnicą Bastylii (rzemiosło z drewna), dzielnicą ścieżki . Gminy peryferyjne podążały za ruchem z kilkuletnim opóźnieniem, głównie we wschodniej części Paryża: Ivry-sur-Seine , Montreuil , Bagnolet , Pantin .
Zjawisko to było jednak ograniczane kosztami nieruchomości oraz ograniczeniami technicznymi i regulacyjnymi narzuconymi przez administrację. We Francji ten rodzaj operacji wymaga w szczególności złożenia wniosku o „ zmianę miejsca przeznaczenia ” w urzędzie miasta, którego procedurę regulują przepisy dotyczące urbanistyki .
Przekształcenie i wyposażenie dawnego obiektu przemysłowego w mieszkanie do stałego zamieszkania bywa czasem kosztowne. Ten typ konstrukcji , początkowo dostępny, jest więc dziś zarezerwowany dla raczej zamożnej populacji.
